Formy zaimków osobowych i pytania

Język angielski ⋙ Angielski dla początkujących

Witamy na czwartej lekcji naszego krótkiego kursu języka angielskiego od podstaw. Na poprzednich trzech zajęciach poznaliśmy:
- z czasownikami posiłkowymi "to do", "to be", "to have";
- z trzema prostymi czasami (Past Simple, Present Simple, Future Simple), ciągłymi (Past Continuous, Present Continuous, Future Continuous) i dokonanymi (Past Perfect, Present Perfect, Future Perfect).
Jak pamiętacie, czasy proste używamy do opisywania czynności (czasownik posiłkowy "to do"), czasy ciągłe używamy do opisywania sytuacji, które są tymczasowe (czasownik posiłkowy "to be"), czasy dokonane używamy do opisywania wyników (czasownik posiłkowy "to have"). A ponieważ tematem dzisiejszej lekcji jest zadawanie pytań, na pewno porozmawiamy o każdym z tych czasów.

Pytania ogólne

Jak mówią w podręcznikach, pytania w języku angielskim zadaje się za pomocą słów/zaimków pytających lub czasowników posiłkowych "to do", "to be", "to have". Na poprzednich lekcjach rozmawialiśmy o tym, jak używać wyrażeń pytających. Przypomnijmy teraz jeszcze raz krótko, jak wyglądały te pytania. Jeżeli już o czymś zapomniałeś, wróć do pierwszych trzech lekcji i jeszcze raz dokładnie to przeczytaj.

Present Simple

Past Simple

Future Simple
* to work - pracować

Przypomnijmy, że w zdaniach pytających dla czasu Past / Perfect / Future Simple zawsze na pierwszym miejscu znajduje się czasownik posiłkowy, po nim następuje zaimek (lub podmiot), a następnie czasownik wskazujący czynność. Główną cechą czasów prostych jest to, że czasownik "to do" pojawia się tylko z pytaniami i przeczeniami w czasie przeszłym i teraźniejszym, a czasownik główny nie zmienia swojej formy. W czasie przyszłym prostym czasownik pomocniczy to "will", a czasownik "to do" znika. W innych czasach (ciągłym i doskonałym) wszystko jest podobne.

Present Continuous

Past Continuous

Future Continuous

Ten przykład jest typowy nie tylko dla czasów ciągłych, ale także dla czasowników w czasie prostym "Present Simple" z "to be". Na przykład, jeśli chcesz zapytać w czasie "Present Simple": "Czy Twój samochód jest nowy?" pytanie będzie wyglądać następująco: "Is your car new?" (pamiętaj, że "to be" w czasie prostym jest czasownikiem posiłkowym). Podobnie jak w przypadku "to do": na pierwszym miejscu znajduje się czasownik posiłkowy, następnie zaimek lub podmiot, następnie czasownik główny w potrzebnej nam formie, zależnej od czasu, w jakim użyjemy frazy pytającej. I oczywiście osobliwością czasu ciągłego jest to, że w czasie przyszłym, pomimo użycia "will", słowo "be" zostaje zachowane i nie znika, jak w czasach prostych. Weź ten punkt pod uwagę.

Present Perfect

Past Perfect

Future Perfect

W przypadku czasów doskonałych zasada tworzenia fraz pytających praktycznie nie różni się od czasów ciągłych. Chyba, że ​​zgodnie z zasadami czasu doskonałego czasownikiem posiłkowym jest "to have" i forma "-ing" zmienia się na "Participle II".

Wszystko, o czym mówiliśmy powyżej, nazywa się "pytaniami ogólnymi". Pytania ogólne, znane również jako pytania zamknięte (Yes/No), pozwalają uzyskać odpowiedź "tak" lub "nie". Często zaczynają się od form czasowników posiłkowych, takich jak "do", "are", "is", "will", "have", czy "did". Kilka przykładów podano powyżej.

Te pytania są używane, gdy chcesz uzyskać krótką, jednoznaczną odpowiedź. Można odpowiedzieć "tak" albo "nie", nie wymagają rozwinięcia. Często są pierwszym rodzajem pytań, które uczymy się w nowym języku, bo są proste i bezpośrednie.

Pytania otwarte

Pytania otwarte pozwalają na bardziej rozbudowane odpowiedzi niż pytania zamknięte (Yes/No). Zaczynają się od słów takich jak "what" (co), "where" (gdzie), "why" (dlaczego), "who" (kto), "when" (kiedy), "how" (jak), "how many" (ile - jak wiele), "how long" (ile - jak długo), "which" (który), "whose" (czyj). Te pytania zachęcają do dłuższych, bardziej szczegółowych odpowiedzi.

Pytania te otwierają dyskusję, ponieważ wymagają opisu, wyjaśnień lub podania konkretnych szczegółów. Są doskonałym sposobem na rozwijanie rozmowy i dowiedzenie się więcej o drugiej osobie. Używane są często w celu uzyskania bardziej kompletnego obrazu sytuacji lub zrozumienia cudzych doświadczeń.
Oto kilka przykładów:

Pytania pomocnicze

Pytania pomocnicze (czasem nazywane też pytania podrzędne) używane są, aby uzyskać szczegółowe informacje lub poprosić o pomoc. Zazwyczaj rozpoczynają się od słów kluczowych, takich jak "could" (mógł), "would" ("Past Simple" czasownika "will"), "can" (móc), a także czasami "have", "did", "will", i służą do uściślenia, wyjaśnienia lub zdobycia dodatkowych informacji.

Pytania te są często wykorzystywane w codziennych sytuacjach do prośby o pomoc, upewnienia się czy zapewnienia o czymś, lub uzyskania informacji, które uzupełniają rozmowę. Często towarzyszą pytaniom głównym, a ich odpowiedzi pomagają lepiej zrozumieć kontekst lub okoliczności.
Kilka przykładów:

Formy zaimków osobowych

Jak już wiesz, a może nie (w takim przypadku będzie to dla Ciebie nowość), w języku angielskim nie ma przypadków. Faktem jest, że rzeczowniki tak naprawdę nie zmieniają się w zależności od przypadków, ale zaimki osobowe tak.

Zaimki osobowe w języku angielskim zmieniają swoją formę. Wyróżniamy trzy główne formy: zaimki osobowe (Personal Pronouns), zaimki dopełnieniowe (Object Pronouns), oraz przymiotniki dzierżawcze (Possessive Pronouns).

Te trzy formy zaimków osobowych są istotne, ponieważ wyznaczają, w jakiej formie zaimki występują w zdaniach, odzwierciedlając ich funkcję gramatyczną. Oto jak wygląda ich zastosowanie:

Personal Pronouns

Używamy ich, gdy zaimki stanowią podmiot zdania lub funkcjonują jako dopełnienie imienne.
Przykłady:

Object Pronouns

Używamy ich, gdy zaimki pełnią rolę dopełnienia bezpośredniego.
Przykłady:

Possessive Pronouns

Używamy ich, aby określić, że coś należy do konkretnej osoby lub rzeczy.
Przykłady:

Wyjątki dla zwrotów pytających who (kto) i whose (czyj)

Oto dwa pytania: "Kogo widzisz?" i "Kto cię widzi?". Spróbujmy powiedzieć je po angielsku. Pierwsze zdanie nie sprawi żadnych trudności: "Who do You see?" Teraz spróbuj przetłumaczyć drugo. Czy masz wrażenie, że coś jest w jakiś sposób nie tak? Faktem jest, że w języku polskim podmiotem jest zwrot pytający "Kto". Ale w języku angielskim słowo pytające nie może być podmiotem, jeśli używany jest czasownik posiłkowy.

Problem ten jest bezpośrednią konsekwencją "trudności w tłumaczeniu". Dla osób mówiących po angielsku nie ma różnicy w wyrażeniu pytającym "Kto" i "Kogo", mają jedno słowo "Who". Poza tym w języku polskim słowo pytające jest zawsze podmiotem, a w języku angielskim nie. Dlatego pamiętajcie: w wyrażeniach takich jak "Kto cię widzi" pytanie w języku angielskim będzie wyglądać jak stwierdzenie bez czasownika posiłkowego: Who sees You? Dokładnie taka sama sytuacja dotyczy wyrażenia "whose" (czyj).
Na przykład:whose

Więcej przykładów:
I to wszystko. Mamy nadzieję, że teraz wiesz, jak poprawnie zadawać pytania w języku angielskim. Do zobaczenia na następnej lekcji.

Czy zrozumiałeś wszystko? Sprawdź się!